Grindja për ndërrimin e orës në BE
Vetëm për shkak se rrezikon humbjen e besueshmërinë, BE duhet ta heqë ndërrimin e orës, që si çdo fund tetori erdhi edhe këtë vit. Pas tre vitesh konsultimesh e premtimesh, ka ardhur koha BE, mendon Bernd Riegert.
Kancelarja Angela Merkel pas 16 vjetësh menaxhim krizash të vazhdueshme u largua nga skena europiane me duartrokitje nga të gjithë koleget e kolegët në samitin e BE javën e shkuar. Por një krizë nuk e zgjidhi dot e ashtuquajtura “makineria e kompromisit” – ndërrimin e orës.
Këtë të dielë ky ritual vjen sërish. E gjithë BE e ndërron orën në orën e dimrit, duke e kthyer një orë pas.
Ndërrimi i orëve duhet hequr, e thanë qartë në një sondazh qytetaret e qytetarët e BE’së në një sondazh në vitin 2018. Komisioni dhe Parlamenti Europian e mbështetën këtë ide. Por Këshilli i BE’së, pra përfaqësia e 27 vendeve anëtare nuk mund bjerë në ujdi e kjo që nga viti 2019, kur filluan konsultimet. Angela Merkel dhe të tjerët në Këshillin e BE e injoruan këtë problem, dhe justifikoheshin me atë se duhet të kujdesemi njëherë për Brexit, për klimën, për Coronën e tema të tjera të rëndësishme.
Dyshim për aftësinë vepruese
Një justifikim i pavend, sepse këtu bëhet fjalë në fund të fundit për vullnetin e qytetarëve, dhe premtimin e qartë, para zgjedhjeve europiane 2019 për ta lënë pas ndërrimin e panevojshëm të orës.
E nuk duhet të jetë kaq e vështirë, mendojnë të gjithë ata që nuk kanë dijeni për burokracinë europiane dhe kompleksitetin e interesave të shteteve anëtare e as nuk duan të merren me to.
Disa vende duan të kenë përgjithmonë orën e verës, të tjerë duan të mos e lëvizin orën e dimrit.
Njëra palë thotë, se del drita shumë vonë, kurse pala tjetër, ankohet se errësohet shumë herët.
Në BE fillojnë e kthehen mbarë e mbrapsht tabela me kohën e daljes dhe largimit të yjeve.
Ata që kanë rezerva shprehen, se e parë nga ana gjeografike e gjithë Franca duhet të kalojë në një zonë tjetër kohore në perëndim.
Polonia po ashtu në një zonë më lindore. Disa eurodeputetë nuhasin ardhjen e kaosit me kohët e ndryshme dhe fundin e tregut të përbashkët europian, nëse çdo vend anëtar e vendos si të dojë orën.
Kjo sigurisht është e pakuptimtë, sepse në BE ora e verës dhe e dimrit është njësuar për të gjithë nga viti 2002. Edhe më parë kontinenti ka funksionuar.
Përralla e qendrës diktatoriale – Bruksel
Kjo zvarritje turpëruese e BE për një çështje të thjeshtë tregon në fakt problemet themelore të unionit edhe në mënyrën e veprimit me pandeminë, klimën, Kinën, shtetin ligjor në Poloni: Shtetet anëtarë përcaktojnë kryesisht se nga shkon rruga – nëse një ose dy prej tyre dalin kundër, asgjë nuk ecën përpara.
Nuk ka pra një qendër diktatoriale në Bruksel, si e fantazojnë populistët në Poloni dhe Hungari, që madje as gjëra kaq të thjeshta si ndërrimin e orës nuk e zgjidh dot vetë. Gjithmonë duhen kompromise dhe kohë, shumë kohë, që të arrihet një zgjidhje.
E parë nga jashtë kjo bukuri komplekse e BE e kësaj ore të madhe me emrin BE është irrituese, madje shumë problematike. Një komunitet, që pas tre vjet pallavrash nuk arrin të bjerë në ujdi për një ndërrim ore, do të luajë një rol të fuqishëm sovran në botë, do të ketë peshë politike në arenën e politikës ndërkombëtare dhe lidership? Qesharake! Ky ndërrim ore këtë të dielë duhet të jetë i fundit!
Por si thuhet, koha sjell këshill-a! Këtë herë duhet që Këshilli ta gjejë një zgjidhje, se ai është përgjegjës për këtë gjendje.
